kadr amerykański w fotografii
Biografia. Anita Andrzejewska - absolwentka grafiki na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, fotografka, podróżniczka i ilustratorka książek dla dzieci. Od lat angażuje się w projekty artystyczno-społeczne, łączące Europę i Azję. Prowadziła m.in. warsztaty plastyczne dla dzieci w indyjskim Ahmedabadzie, kilkakrotnie odwiedziła
Fotografia a Render 3d utworzone przez | mar 30, 2021 | ArtykułyRender VS Fotografia Reklamowa? Render to nic innego jak obiekt, który został wymodelowany przy użyciu programu trójwymiarowego. Co dla Klienta może się bardziej opłacać? No i to zależy, bo przecież rendery komputerowe to nie mały koszt, z uwagi na liczbę... Kadr amerykański w fotografii – co to oznacza? utworzone przez Packshot Studio | kw. 15, 2020 | ArtykułyKadr to wybrany i zarejestrowany fragment planu ogólnego stanowiący pojedyncze zdjęcie. Z kadrem amerykańskim najczęściej mamy do czynienia przy sesjach biznesowych i fotografii wizerunkowej. Większość osób rozumie to, jako zdjęcie pokazujące modela od pasa w górę,... Portrety wykonujemy z małym otworem przysłony (f/2‑f/4), aby uzyskać rozmycie tła i wydobyć twarz modela oraz z niskim ISO (100‑400). Czas ekspozycji 1/125s zapewnia wykonanie nieporuszonego zdjęcia z ręki w podanych warunkach studyjnych. Korzystając ze statywu wybieramy dłuższe czasy rzędu 1/15s. 2.W filmie każdy szczegół ma znaczenie. Bez znajomości kadrów filmowych trudno napisać jakikolwiek scenariusz czy porozumieć się podczas rozmów z innymi filmowcami pracującymi przy produkcji video. Jakie rodzaje kadrów pojawiają się w filmach? Który wykorzystać, by najlepiej przedstawić detale, a który do ukazania miejsca akcji?Plan zdjęciowy – co to jest?Plan zdjęciowy to miejsce, gdzie wykonywane są zdjęcia do filmu, ale także w slangu filmowym, sposób postrzegania przez kamerę filmowanego obiektu w stosunku do otaczającego go tła. Kadr obejmuje fragment przestrzeni. Sposób kadrowania wynika z odległości kamery od filmowanego obiektu lub użytej ogniskowej obiektywu. Miarą kadru jest umieszczona w nim postać ludzka i jej proporcje względem otoczenia. Najczęściej jednemu planowi odpowiada jedno kadrów filmowychTotalny – to ogólny obraz topografii przestrzeni akcji. Ludzka postać jest niewielka. Ten plan używany jest do ogólnych opisów miejsca akcji oraz prezentacji – to pełny obraz miejsca akcji. Plan służy informacji opisowej i przekazaniu ogólnych informacji miejscu, w którym znajduje się bohater. Sylwetka ludzka jest zauważalna, ale nie – to wycinek planu ogólnego. Cała sylwetka ludzka (od stóp do głów) jest widoczna w kadrze. Można dostrzec też część – to wycinek planu pełnego. Ludzka postać jest pokazana od kolan w górę i odgrywa rolę dominującą w kadrze. Najczęściej stosuje się ten plan do ukazania zachowań – to plan między amerykańskim a bliskim. Kadruje postać ludzką od pasa w górę. Tło odgrywa rolę drugoplanową. Widz ma możliwość odczytania mimiki (półzbliżenie) – plan służy do portretowania bohaterów. Pokazuje człowieka od popiersia w – twarz bohatera jest widoczna z bliska. Zajmuje większą lub całą część kadru. Plan może także przedstawiać rekwizyt lub przedmiot istotny dla akcji – plan szczegółu ciała, celem jest maksymalne skupienie uwagi na danym elemencie, obserwowanie detali. Może to być ciasny kadr oczu lub ust postaci podkreślający – to najbliższy kadr filmowy, ukazanie wycinka rzeczywistości, który jest niedostrzegalny gołym okiem, na przykład drobne mechanizmy w zegarku lub wnętrze ludzkiego filmowanych obrazów to kadrowanie, czyli ustalanie jaki fragment przestrzeni będzie widoczny dla widza. Znaczenie ma miejsce ustawienia kamery (wyżej, niżej, na wprost), a także odległość od filmowanego filmowy – który wybrać?Jak wybrać odpowiedni plan filmowy? Przede wszystkim trzeba ustalić, co w danej scenie jest najważniejsze. Aby nagrać rozmowę dwóch osób, nie wybiera się zazwyczaj planu dalekiego. Widz musi zobaczyć twarze, mimikę i reakcję. Lepiej zastosować plan amerykański, średni, półzbliżenie lub zbliżenie. Jeżeli celem jest ukazanie miejsca akcji, na przykład miasta, w którym przebywa bohater, dobrym rozwiązaniem będzie plan daleki. Warto postarać się, by widoczne były charakterystyczne elementy dla danego miejsca, takie jak wieża Eiffla w Paryżu. Pamiętaj. Rodzaje kadrów filmowych wpływają na uwidocznienie i akcentowanie w narracji filmowej.
Serwis fotografuj.pl : Teoria : Pojęcia fotograficzne : ABC fotografii – rodzaje kadrów - serwis dla entuzjastów fotografii cyfrowej i analogowej, zarówno dla hobbystów, jak i zawodowców oraz tych, którzy chcą po prostu robić lepsze zdjęcia. TEKST ZAWIERA Deakins w przedmowie do książki The Film Handbook stwierdził, że wszystkie stworzone przez niego kadry to forma kompromisu. Żaden bowiem nie wygląda tak dobrze, jak w jego wyobraźni. Jeżeli odniesiemy tę myśl do wszystkich operatorów, to można się tylko zastanowić, jak doskonałe obrazy tworzą się w ich głowach, skoro i na ekranie niejednokrotnie oglądamy idealne. Lubię przemyślane, zostające w głowie kadry. Takie, które mogłyby równie dobrze być obrazem. Przejmujące. Mówiące więcej niż dowolna liczba słów. Wybrałem dziesięć przykładów takich właśnie kadrów, na stałe zagnieżdżonych gdzieś z tyłu mojej głowy. Nosferatu – symfonia grozy (1922), zdjęcia: Fritz Arno WagnerNa początek absolutnie ikoniczny kadr, całkiem słusznie zapisany już w historii kina. Cień wspinającego się po schodach hrabiego Orloka to rozwiązanie proste, ale i niezwykle efektywne. Odbicie na ścianie fantastycznie podkreśla złowieszcze atrybuty tej postaci – zgarbioną sylwetkę, długie pazury i nawet szpiczaste uszy. Sposób, w jaki wchodzi po schodach, nie może zapowiadać absolutnie nic dobrego – wygląda to niemalże tak, jakby wampir unosił się nad ziemią w poszukiwaniu swojej ofiary. Kadr niezwykle pobudzający wyobraźnię, bo dreszcz przechodzi, gdy pomyśli się o ujrzeniu podobnego cienia na własne oczy, ale i fantastycznie podsumowujący całą grozę, jaką wzbudza tytułowy wampir. Ideał!Psychoza (1960), zdjęcia: John L. Russell W najsłynniejszym filmie Alfreda Hitchcocka wielokrotnie wraca motyw ptaków, przewijając się zarówno w dialogach, jak i w kadrach. Mistrz suspensu kilkakrotnie zestawia w kadrze postać Normana Batesa z wypchanymi ptakami znajdującymi się w jego pokoju. Interesującym przykładem wykorzystania tego motywu jest ujęcie zaprezentowane powyżej, kiedy Bates przymierza się do podglądania Marion przez dziurę w ścianie. Nad mężczyzną znajduje się drapieżna sowa, pod nim zaś – pospolity indyk. W chwili, gdy Norman zaczyna już szpiegować kobietę, w kadrze zostaje z nim jedynie ptak drapieżny. Ujęcie wiele mówiące o zszarganej psychice Normana, którego toksyczna relacja z matką doprowadziła do rozdwojenia osobowości. Mężczyzna staje się drapieżcą, gdy druga osobowość przejmuje nad nim kontrolę. Sowa wygrywa z indykiem. Wkrótce ktoś padnie jej ofiarą. Efekt na zdjęciu w wojny: część V – Imperium kontratakuje (1980), zdjęcia: Peter Suschitzky Spotykając się wreszcie z Darthem Vaderem, Luke nie ma jeszcze świadomości, że walczy ze swoim ojcem. I bez tej wiedzy nie jest przygotowany do nadchodzącego pojedynku. Chęć uratowania przyjaciół i wrodzona porywczość wygrywają u niego z logiką działań oraz zakazami Yody i Obi-Wana. Niedoświadczony uczeń Jedi staje naprzeciw temu, który wzbudza postrach w całej galaktyce. W mroku i mgle rozbłyskują dwie klingi mieczy świetlnych. Z perspektywy widza ich właściciele to zaledwie dwie sylwetki pogrążone w cieniu, ale niepotrzebne są detale i zbliżenia, liczy się bowiem sam fakt pierwszego spotkania sam na sam. Kompozycja i kolorystyka tego kadru są fenomenalne – blask mieczy świetlnych doskonale kontrastuje z ciemnym otoczeniem, podobnie jak źródła światła rozlokowane po bokach i w centrum ujęcia. Nic jednak nie odwraca uwagi od tego, co w tym kadrze istotne jest najbardziej – spotkania będącego w dalszej perspektywie zwrotnym punktem w losach galaktyki. Dobro kontra zło, które wkrótce mogą wzajemnie się skrzyżować, tak jak miecze życie Weroniki (1991), zdjęcia: Sławomir IdziakKadr będący godnym reprezentantem całego filmu. W pierwszym akcie Krzysztof Kieślowski wielokrotnie podkreśla istnienie dwóch Weronik, również poprzez częste wplatanie w kadr odbicia dziewczyny w lustrze lub szybie. Sama Weronika nie przykłada szczególnej wagi do tego, że niemal bezustannie otaczają ją jej odbicia, ale dla widza jest to jasny sygnał od reżysera, każdorazowo perfekcyjnie zainscenizowany. Powyższe ujęcie to również przykład zabawy Kieślowskiego z kolorem. Najbardziej oczywistym reprezentantem byłaby tu trylogia Trzy kolory, niemniej również w Podwójnym życiu Weroniki uświadczymy konsekwencji w używaniu określonej barwy. Tworzy to niezwykłą, nieraz odrealnioną atmosferę, zwłaszcza że każde ujęcie jest u Kieślowskiego wyraźnie przemyślane i czemuś służy. Podobnie jak to klan (2001), zdjęcia: Robert D. YeomanMiałem problem z wybraniem tego jednego ujęcia z Genialnego klanu, bo cały film jest wręcz upstrzony fantastycznymi kadrami, zachwycającymi symetrią i kolorystyką. Wes Anderson ma tutaj przemyślaną dokładnie każdą scenę, w żadnym momencie nie zostawiając przypadkowi choćby jednego elementu uchwyconego w kadrze. Postawiłem na powyższe ujęcie ze względu na mistrzowską kompozycję. W zasięgu wzroku mamy aż dziewięć osób, ale dzięki perfekcyjnemu rozstawieniu aktorów i kolorystyce nie ma mowy o zatłoczeniu czy bałaganie. Na szczególną uwagę zasługuje umieszczenie w kadrze postaci Luke’a Wilsona i Gwyneth Paltrow. Wisząca kotara, będąca przecież istniejącym elementem otoczenia, na pierwszy rzut wygląda jak doklejona do kadru, aby oddzielić parę od reszty rodziny i podkreślić, że ich własne problemy i rozterki istnieją w oderwaniu od tego, co dzieje się po drugiej stronie. Zwraca też uwagę umiejscowienie Royala Tenenbauma, wokół którego na dobrą sprawę kręci się główna oś fabularna filmu – w tym ujęciu jego obecność jest ledwie zaznaczona, a on sam przyjmuje postawę widza obserwującego wszystko to, co jest wypadkową jego zachowań. Na upartego jego twarz można dostrzec jedynie w odbiciu telewizora. Niezależnie czy fotografujesz lustrzanką, bezlusterkowcami, czy może małym smartfonem - warto, byś pamiętał o czystym kadrze. 10 rad, które pomogą w porządko