Wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej składa się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego. § 2. Strona, która nie ma miejsca zamieszkania, pobytu lub siedziby na obszarze właściwości sądu, o którym mowa w § 1, może złożyć wniosek w innym wojewódzkim sądzie Tytuł: Sąd Okręgowy w Rzeszowie z 2014-02-10 Data orzeczenia: 10 lutego 2014 Data publikacji: 17 września 2018 Data uprawomocnienia: 10 lutego 2014 Sąd: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział: VI Wydział Gospodarczy Przewodniczący: Barbara Frankowska Sędziowie: Anna Harmata Beata Hass-Kloc Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak Podstawa prawna: art. 745 §1 kpc , 770 kpc Sygn. akt VI Gz 16/14 POSTANOWIENIE Dnia 10 lutego 2014 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy w składzie następującym: Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska Sędziowie: SO Beata Hass-Kloc (spr.) SO Anna Harmata Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2014 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku powoda: PPHU (...) w J. przeciwko pozwanemu: Budownictwo (...) Sp. z w P. o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego na skutek zażalenia powoda na pkt. II postanowienia Sądu Rejonowego Sądu Gospodarczego w Krośnie z dnia 21 listopada 2013r., sygn. akt V GCo 202/13 postanawia: o d d a l i ć zażalenie. UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy Sąd Gospodarczy w Krośnie uwzględnił w części wniosek powoda o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania zabezpieczającego w sprawie V GNc 962/12, orzekając na podstawie przedłożonego przez powoda prawomocnego postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Przemyślu z dnia 16 sierpnia 2013r. sygn. akt Km 1547/13; oddalając w pkt. II żądanie w zakresie kosztów zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika. W uzasadnieniu powyższego Sąd I instancji wskazał ,że zgodnie z art. 770 kpc komornik ustala wysokość kosztów związanych z zabezpieczeniem. Ponieważ w/w orzeczeniu z dnia koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym nie zostały uwzględnione Sąd również nie miał podstaw do ich zasądzenia , a co za tym idzie wniosek w tym zakresie podlegał oddaleniu. We wniesionym w dniu 12 grudnia 2013r. (data stempla pocztowego k. 25) zażaleniu powód zaskarżył powyższe orzeczenie w zakresie pkt. II, wnioskując o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym tj. kwoty 600,00 zł wg norm przepisanych. W uzasadnieniu zażalenia powód podniósł, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia art. 770 kpc , 743 par 1 kpc i 745 par 1 kpc. Jego zdaniem komornik jest obowiązany jedynie ustalać koszty , które należą się organowi egzekucyjnemu tj. opłaty egzekucyjne i wydatki gotówkowe. Natomiast art. 745 kpc uprawnia Sąd do orzekania o wszystkich kosztach postępowania zabezpieczającego oraz do ustalania ich wysokości w takim zakresie w jakim nie są one zastrzeżone dla komornika. Pozwany w odpowiedzi na powyższe wniósł pisemną odpowiedź w której wniósł o oddalenie zażalenia , gdyż w jego ocenie Sąd Rejonowy wydał orzeczenie odpowiadające prawu ; a nadto podał ,że wniosek powoda został złożony za późno biorąc pod uwagę ,że postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego uprawomocniło się w dniu 2013r ( k- 33). Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje: Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie , ale wyłącznie z przyczyn wskazanych poniżej. Na początku należy podnieść ,że stosownie do art. 745 § 1 o kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy wskazać, że w przypadku gdy koszty postępowania zabezpieczającego powstały po wydaniu przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie skoro odpis postanowienia komornika został doręczony i uprawomocnił się po uprawomocnieniu się nakazu zapłaty z dnia sygn. akt VI GNc 962/12 o kosztach tych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Przepis ten będzie znajdował zastosowanie także do kosztów postępowania powstałych przed zakończeniem postępowania w sprawie, ale ustalonych przez komornika po tym terminie. Mankamentem wprowadzonego rozwiązania jest natomiast pominięcie określenia terminu, w jakim powinien być złożony wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego powstałych po wydaniu przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego należy przyjąć, że w przypadku kosztów postępowania zabezpieczającego ustalonych po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie termin ten rozpoczyna bieg po dniu uprawomocnienia się postanowienia komornika o ustaleniu przedmiotowych kosztów i jest to termin dwutygodniowy, gdyż konieczne jest nadal odpowiednie stosowanie art. 745 § 2 w kwestiach nieunormowanych w art. 745 § 1 (por. komentarz do art. 745 [w:] D. Zawistowski, Postępowanie zabezpieczające. Komentarz. Wybór orzeczeń, Oficyna, 2007; postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2013 r., I ACz 2334/12, LEX nr 1292107, uchwała SN z dnia , III CZP 117/95, uchwała SN z dnia , III CZP 70/12, postanowienie SN z dnia III CZP 69/06, wyrok SN z dnia II CKN 639/00). Termin wskazany w art. 745 par 2 kpc jest terminem ustawowym i jeżeli uprawniony i obowiązany , który nie zgłosił wniosku o przyznanie mu kosztów postępowania zabezpieczającego w tym terminie to traci roszczenie o ich zwrot ( por. wyrok SN z dnia II CKN 639/00). Z uwagi na powyższe, skoro wniosek został złożony w dniu ( data stempla pocztowego k- 19) to nastąpiło to po upływie dwutygodniowego terminu od uprawomocnienia się postanowienia komornika co miało miejsce w dniu ( k- 18v) - Sąd Okręgowy uznał , iż zażalenie w zakresie zwrotu powyższych kosztów postępowania zabezpieczającego- objętych zażaleniem - nie zasługiwało na uwzględnienie Mimo tego Sąd Okręgowy pragnie podnieść ,że stanowisko Sądu Rejonowego dotyczące braku możliwości uwzględnienia przez sąd na podstawie art. 770 kpc kosztów zastępstwa procesowego zgłoszonych w wniosku do Sądu o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego nie zasługuje na uwzględnienie. Rozważania w tym przedmiocie należy rozpocząć od tego ,że wysokość kosztów związanych z wykonaniem zabezpieczenia ustala komornik sądowy postanowieniem (art. 770 na które przysługuje skarga w trybie art. 767 Prawomocne postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego nie upoważnia jednak komornika do obciążenia nimi obowiązanego i ich egzekwowania, o zasadzie ich ponoszenia orzeka bowiem sąd (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2001 r., II CKN 366/00, Pr. Bankowe 2001/4/20, LEX nr 47609; Komentarz do art. 745 [w:] Zawistowski Dariusz. Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie zabezpieczające. Komentarz. LEX, 2013). Należy zgodzić się ze skarżącym, że sąd orzekający w przedmiocie kosztów postępowania zabezpieczającego nie jest związany postanowieniem komornika w zakresie ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika (tak SN w postanowieniu z dnia sygn. akt III CZP 12/13 oraz E. B. w artykule prasowym „Praktyka zamiast ustawy decyduje o kosztach postępowania zabezpieczającego” Rzeczpospolita z Na koszty postępowania zabezpieczającego składają się koszty sądowe , koszty związane z działaniem pełnomocnika i samej strony , a także ustalone przez komornika koszty wykonania zabezpieczenia czyli opłata stosunkowa oraz wydatki gotówkowe. W postępowaniu zabezpieczającym rola komornika sądowego ma jedynie charakter pomocniczy ( art. 770 kpc stosuje się zgodnie z art. 743 kpc jedynie odpowiednio), w przeciwieństwie do postępowania egzekucyjnego gdzie organ główny rozstrzyga o wszystkich składnikach kosztów tego postępowania. Oznacza to ,że ustalenie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym jako kosztów niemieszczących się w pojęciu kosztów wykonania zabezpieczenia pozostaje wyłącznie w gestii sądu. Ponadto wniosek w zakresie żądania tych kosztów pełnomocnik może zgłosić dopiero przed sądem i jego brak w toku czynności wykonywanych przez komornika nie spowoduje jego wygaśnięcia – o ile uczyni to wyżej wskazanym terminie o którym stanowi art. 745par 1, 2 kpc w zw. z art. 743 kpc; czego w niniejszej sprawie pełnomocnik powoda nie zrobił. Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc orzekł jak w sentencji. Zarządzenie: 1. odpis postanowienia doręczyć: - pełn. powoda; - pozwanemu, 2. po wykonaniu pkt. 1 akta zwrócić SR Sądowi Gospodarczemu w Krośnie. Wniosek o separację (bez małoletnich dzieci) 196 Wzór nr 19. Wniosek o zniesienie separacji 205 Wzór nr 20. Wniosek o zniesienie separacji z wnioskiem o powierzenie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz o utrzymanie rozdzielności majątkowej 214 Pisma wbtoku postępowania Wzór nr 21.
Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem zaistnienia problemów z płynnością finansową i niemożnością uregulowania swoich wymagalnych zobowiązań. Przedsiębiorca powinien liczyć się z możliwością wystąpienia kontrahenta do sądu w celu ochrony swoich roszczeń. Kontrahent ma również możliwość wnioskowania o zabezpieczenie swoich roszczeń, jeżeli ma wątpliwości, czy zasądzone roszczenie zostanie wykonane. Postępowanie zabezpieczające, jak każda czynność sądowa, generuje koszty. O kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Jeżeli koszty powstały później, również rozstrzyga o nich sąd, sąd, który udzielił zabezpieczenia, jednak czyni to na wniosek, a nie z postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany do świadczenia może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów, które poniósł w związku z procedurą sądową. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego również: Sens i cel prowadzenia postępowania zabezpieczającego Przedsiębiorca ABC był winien kontrahentowi XYZ 30 tys. zł za dostarczenie śrubek. Nie wykonał jednak swojego zobowiązania. W związku z tym firma XYZ postanowiła wytoczyć powództwo o zapłatę. Jednak wcześniej złożyła wniosek o zabezpieczenie roszczenia, z obawy o ukrywanie majątku przez firmę ABC. Po wyniesieniu wniosku ABC uregulowała swoją należność. XYZ ma w związku z tym roszczenie o zwrot kosztów poniesionych przy wnioskowaniu o serwis WindykacjaMoże mieć miejsce sytuacja, w której uprawniony nie wniesie pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnie pozew lub wniosek, jak również gdy pozew zostanie zwrócony lub odrzucony albo sąd powództwo bądź wniosek oddali lub postępowanie umorzy. Zobowiązanemu do świadczenia przysługuje wówczas przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie to wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia powstania szkody. Jeżeli uprawnionych wierzycieli było kilku, i uzyskali oni zabezpieczenie łącznie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
Wystąpiłem z pozwem (post. nakazowe) przeciwko dłużnikowi. Sąd wydał nakaz zapłaty z weksla. Miałem informację, że klient ma problemy z płynnością, coś mu z działanością nie wychodziło, więc zależało mi na czasie. Kwota była spora, więc szybko zgłosiłem się do komornika celem przeprowadzenia postępowania
Tematyką postępowania zabezpieczającego zajmowałem się do tej pory raczej sporadycznie. Być może powinienem to nadrobić, bo zabezpieczenie to ciekawa i przydatna instytucja. Ale również skomplikowana. Dzisiaj chcę opisać problem prawny, z jakim niedawno rozprawił się Sąd Najwyższy. Żeby w miarę jasno wytłumaczyć Tobie ten problem zacznę od przywołania treści przepisu art. 7541 § 1 kpc, który stanowi, iż Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo jeżeli sąd inaczej nie postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego tytułu upada po upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu. Rozważany przez Sąd Najwyższy problem dotyczył terminu, w którym dochodzi do owego „uprawomocnienia się orzeczenia”. Sytuacja jest jasna, gdy wskazane orzeczenie jest zaskarżalne, ale środek odwoławczy nie został wniesiony w terminie. Nie jest problemem również stwierdzenie kiedy doszło do uprawomocnienia się orzeczenia gdy z mocy prawa nie przysługuje od niego środek odwoławczy. Spory natomiast mogą pojawić się w przypadku, gdy od orzeczenia zostaje w terminie wniesiony środek odwoławczy, lecz zostaje on następnie odrzucony jako niedopuszczalny. Dotychczas Sąd Najwyższy, jak i znaczna część doktryny przyjmowały, że w tym przypadku uprawomocnienie się orzeczenia następuje po ostatnim dniu, w którym można było wnieść środek odwoławczy. Nie miała tu więc znaczenia data uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu środka odwoławczego. Samo orzeczenie nie miało wpływu na termin uprawomocnienia się, a jedynie przesądzało, czy środek odwoławczy podlegał odrzuceniu, a co za tym idzie czy orzeczenie stało się prawomocne we wskazanym powyżej terminie (dzień po ostatnim dniu, w którym można było wnieść środek odwoławczy). Konstrukcja ta rodziła niemałe problemy w związku z wykonaniem zabezpieczenia. Gdybyśmy bowiem uznali, że zabezpieczenie upada w ciągu jednego miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia, dochodziłoby do sytuacji, kiedy stawało się ono bezużyteczne, albowiem termin upadku zabezpieczenia przypadał z reguły przed terminem wydania postanowienia o odrzuceniu środka odwoławczego. W konsekwencji uznawano, iż zabezpieczenie upadło i nie jest możliwe korzystanie z przewidzianych prawem możliwości, przypadających uprawnionemu z tego tytułu. Nie było więc możliwe wszczęcie egzekucji z przedmiotu zabezpieczenia, jako że nadanie tytułowi wykonawczemu klauzuli wykonalności następowało dawno po upadku zabezpieczenia. Sąd Najwyższy uchwałą z r. (III CZP 64/13) orzekł, że upadek zabezpieczenia roszczenia pieniężnego następuje w terminie określonym w art. 7541 liczonym od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego to roszczenie, chyba że Sąd postanowi inaczej. W uzasadnieniu uchwały (opublikowanym niedawno) Sąd Najwyższy wskazuje, że co do zasady nie można zastąpić momentu uprawomocnienia się wyroku chwilą, w którym możliwe jest stwierdzenie tej prawomocności – co byłoby istotne w omawianej sprawie. Natomiast sąd może wykorzystać swoje uprawnienie dotyczące ewentualnego postanowienia o innym terminie upadku zabezpieczenia. Sąd Najwyższy wskazał również, iż to w interesie uprawnionego wierzyciela będzie ewentualne przewidywanie trudności z uzyskaniem po zakończeniu postępowania tytułu wykonawczego pozwalającego na wszczęcie egzekucji zabezpieczonego roszczenia, a w konsekwencji również złożenie wniosku o określenie innej daty upadku zabezpieczenia, niż w terminie określonym w przepisie art. 7541 liczonym od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Oznacza to, że bardzo starannie należy traktować wnioski w postępowaniu zabezpieczającym. przeciwko P. P. o zapłatę. p o s t a n a w i a: 1. odmówić podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie. 2. umorzyć postępowanie w sprawie. 3. oddalić wniosek powoda o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. SSR Janusz Supiński. Sygn. akt I C 1260/18 upr.
Niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, każdy przedsiębiorca może w pewnym momencie zmierzyć się z koniecznością przebrnięcia przez postępowanie sądowe. Spór z pracownikiem, pozew o zapłatę wobec nieuczciwego kontrahenta, skradzione prawa autorskie – przyczyny mogą być rozmaite. Przedsiębiorca powinien wiedzieć, jak w toku procesu wykorzystać przysługujące mu uprawnienia, aby możliwie jak najpełniej zabezpieczyć swoje interesy. Kiedy zatem przedsiębiorca może złożyć wniosek o zabezpieczenie w toku procesu cywilnego? Wniosek o zabezpieczenie - jaki jest jego cel? Instytucja zabezpieczenia w toku procesu cywilnego służy zapobieżeniu ewentualnym negatywnym skutkom toczącego się postępowania. Jej głównym celem jest ochrona interesów strony postępowania, jeśli istnieje ryzyko, że proces może spowodować ich uszczerbek. Przepis art. 730 Kodeksu postępowania cywilnego „§ 1. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. § 2. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił”. Udzielenie zabezpieczenia jest możliwe w każdej sprawie cywilnej, niezależnie od jej charakteru, o ile spełnione są wymagane prawem przesłanki – o czym poniżej. Jak wskazuje się w postanowieniu SN z 17 kwietnia 2013 r., sygn. V CZ 105/12: „postępowanie zabezpieczające ma co do zasady charakter incydentalny i służebny względem postępowania rozpoznawczego”. Udzielenie zabezpieczenia nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia. Jego celem jest wyłącznie ochrona interesów strony w toku procesu. Sąd może udzielić stronie zabezpieczenia: w toku trwania postępowania – tj. w trakcie toczącego się procesu, przed wszczęciem postępowania – tj. przed złożeniem pozwu. Aby strona uzyskała zabezpieczenie, musi wykazać istnienie dwóch podstawowych warunków: wnioskodawca musi uprawdopodobnić przysługujące mu roszczenie, wnioskodawca musi wykazać posiadanie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Uprawdopodobnienie roszczenia następuje zazwyczaj poprzez uzasadnienie, które jest nieodłączną częścią każdego powództwa (lub odpowiedzi na pozew – jeśli wniosek o zabezpieczenie składa strona pozwana). W treści uzasadnienia powód (albo pozwany) musi dokładnie opisać wszystkie okoliczności sprawy oraz przedstawić zgromadzony przez niego materiał dowodowy. Interes prawny istnieje wówczas, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przykład 1. Jan prowadzi działalność usługową. Jeden z jego kontrahentów nie uregulował faktury opiewającej na 20 000,00 zł. Ta zwłoka w płatności zagraża płynności finansowej przedsiębiorstwa. Jednocześnie Jan uzyskał wiadomość, że kontrahent pozbywa się majątku firmy. Wnosząc pozew do sądu, Jan będzie domagał się udzielenia zabezpieczenia jego roszczenia o zapłatę kwoty z faktury poprzez zajęcie rachunku bankowego przedsiębiorcy i najprawdopodobniej sąd przychyli się do złożonego wniosku. Wnioskodawca musi spełnić warunki formalne Aby sąd udzielił stronie zabezpieczenia, konieczne jest spełnienie warunków formalnych. Strona postępowania zainteresowana uzyskaniem zabezpieczenia musi złożyć wniosek o zabezpieczenie. Może on zostać złożony w pozwie albo w odrębnym piśmie, przy czym korzyścią jego zawarcia w treści pozwu jest zwolnienie z konieczności uiszczenia odrębnej opłaty sądowej od wniosku. We wniosku należy wskazać: uprawdopodobnienie okoliczności dotyczących roszczenia (zazwyczaj wystarczające jest powołanie się na zawarte w pozwie uzasadnienie, jak powyżej); interes prawny strony (tj. wskazanie, co stanie się, jeśli roszczenie strony nie zostanie zabezpieczone); wybrany przez stronę sposób zabezpieczenia roszczenia, o czym szczegółowo poniżej. Warto w tym miejscu przywołać wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 15 października 2013 r., wydany w sprawie o sygn. I ACz 612/13: „Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wniosek służy zaś nie tylko podobnym celom co przedstawienie uzasadnienia żądania pozwu. Stanowi to bowiem dla sądu podstawę dokonywania oceny w zakresie istnienia przesłanek udzielania zabezpieczenia, określonych w art. 730 1 § 1 W interesie uprawnionego leży zatem nie tylko formalne wypełnienie obowiązku wynikającego z treści art. 736 § 1 pkt 2 po to by uchronić się przed zwrotem wniosku, lecz także rzeczowe przedstawienie faktów uzasadniających udzielenie zabezpieczenia i okoliczności uprawdopodobniających ich istnienie, jako koniecznych przesłanek uzyskania zabezpieczenia”. Wniosek o zabezpieczenie składa się w sądzie, w którym toczy się postępowanie. Jeśli przedsiębiorca składa wniosek przed wszczęciem procesu, wówczas co do zasady sądem właściwym do rozpoznania tego żądania będzie sąd właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. W takim przypadku udzielając zabezpieczenia, wyznaczy on również termin do wniesienia pozwu – nie powinien przekraczać dwóch tygodni. Udzielenie zabezpieczenia następuje w formie postanowienia. Jest ono zaskarżalne zażaleniem. Postanowienie o zabezpieczeniu może być w każdym czasie zmienione lub uchylone, jeśli pojawią się ku temu przesłanki. Wniosek o zabezpieczenie podlega rozpoznaniu niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni – należy jednak zaznaczyć, że termin ten ma charakter instrukcyjny i w znacznej większości wypadków rozpoznanie wniosku zajmie znacznie dłużej. W sprawie zabezpieczenia sąd rozstrzyga postanowieniem. Zarówno postanowienie o oddaleniu wniosku, jak i postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia jest zaskarżalne za pomocą zażalenia. Wnosi się je w terminie 7 dni do sądu II instancji za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżone postanowienie. Ponadto, podmiot zobowiązany z postanowienia może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, jeśli wykaże, że przyczyna udzielenia zabezpieczenia jest już nieważna. Sposób zabezpieczenia zależy od rodzaju roszczenia Jak wskazano powyżej, przedsiębiorca składający wniosek o zabezpieczenie ma obowiązek wskazania sposobu zabezpieczenia. Jego wybór zależy od wielu czynników – przede wszystkim od okoliczności sprawy oraz rodzaju roszczenia dochodzonego pozwem. Obowiązkiem sądu jest dostosowanie sposobu zabezpieczenia do okoliczności sprawy – przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd musi uwzględnić interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Z tego względu sąd nie zastosuje ekstensywnego środka zabezpieczenia, jeśli dla osiągnięcia celów zabezpieczenia wystarczający jest łagodniejszy środek. Jednocześnie, sąd jest związany sposobem zabezpieczenia wskazanym przez przedsiębiorcę – sąd nie wybierze sam innego środka, a jeśli uzna, że zaproponowana metoda jest nieprawidłowa, oddali wniosek o zabezpieczenie. W przypadku roszczeń pieniężnych zabezpieczenie jest możliwe poprzez zajęcie rachunku bankowego, zajęcie ruchomości, zajęcie wynagrodzenia za pracę, ustanowienie hipoteki przymusowej, ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem. W przypadku roszczeń niepieniężnych do metod zabezpieczenia należą unormowanie praw i obowiązków stron postępowania, zakaz zbywania przedmiotów i praw, wpisanie ostrzeżenia w księdze wieczystej lub innym rejestrze. Inne sposoby zabezpieczenia mogą również wynikać z przepisów szczególnych względem Kodeksu postępowania cywilnego. Uchwała Sądu Najwyższego z 21 lipca 2010 r., sygn. III CZP 49/10„Dopuszczalne jest zabezpieczenie roszczenia o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez zawieszenie postępowania rejestrowego dotyczącego wpisu zmian na podstawie tej uchwały”. Zabezpieczenie może być niezwykle przydatnym narzędziem dla wszystkich przedsiębiorców zmagających się z procesem cywilnym, niezależnie od jego przedmiotu. Przedsiębiorca uwikłany w spór sądowy winien przemyśleć, czy i w jaki sposób może wykorzystać tę instytucję dla swoich potrzeb.
której zawarł ponadto wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz Z. J. kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k.11-27). Postanowieniami z dnia 16 lutego 2021 r. i 26 lutego 2021 r. Sąd Najwyższy oddalił obie kasacje jako oczywiście bezzasadne (k. 43, 46). W orzeczeniach Przed zainicjowaniem procesu, wnioskodawczyni złożyła wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia. Żądanie w tym zakresie zostało częściowo uwzględnione przez sąd okręgowy. Sąd pierwszej instancji zakazał obowiązanej zbywania weksla własnego na rzecz jakichkolwiek osób trzecich w drodze przelewu lub indosu lub w jakikolwiek inny sposób. Sąd wyznaczył zarazem dla wnioskodawczyni termin dwóch tygodni, w którym powinna wnieść pozew, który został zabezpieczony. Na wypadek niezłożenia pozwu w terminie, sąd zastrzegł rygor upadku zabezpieczenia. Zażalenie obowiązanej Z rozstrzygnięciem sądu okręgowego nie zgodziła się obowiązana. W zażaleniu wniosła o odrzucenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Skarżąca wskazała, że nie było dopuszczalnym orzekanie w sprawie przez sąd, skoro pomiędzy stronami toczy się analogiczne postępowanie o udzielenie zabezpieczenia roszczenia w innej sprawie - przed warszawskim sądem okręgowym. Sąd apelacyjny oddalił wniesione zażalenie. Zwrócił uwagę, że zarzuty zawarte w zażaleniu nie zasługiwały na uwzględnienie. W szczególności nie był trafny zarzut skarżącej, iż należało odrzucić wniosek o zabezpieczenie. W sprawie nie doszło bowiem do naruszenia przepisu art. 199 § 1 pkt 2 Sąd apelacyjny przypomniał, że w świetle tego przepisu sąd odrzuca pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona. Różne sprawy Sąd apelacyjny ustalił, że między stronami nie jest prowadzone analogiczne postępowanie sądowe. W sprawie, której sygnaturę przedstawiła skarżąca w zażaleniu, takie postępowanie było prowadzone wcześniej. W postępowaniu tym złożono wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Wniosek ten został jednak cofnięty. Z tego względu warszawski sąd uchylił postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia. Jednocześnie sąd umorzył postępowanie wywołane wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia. Postanowienie o umorzeniu stało się prawomocne - zaznaczył sąd apelacyjny. Krytyka praktyki Sąd apelacyjny wskazał, że niejednokrotnie strony składają takie same wnioski o udzielenie zabezpieczenia jednocześnie w różnych sprawach. Krakowski sąd apelacyjny w postanowieniu z r. w sprawie I ACz 2198/14 (LEX nr 1623874) skrytykował taką praktykę. Sąd ten zwrócił jednak uwagę, że nie ma w takiej sytuacji podstaw, do tego by kolejny wniosek o udzielenia zabezpieczenia odrzucić, nawet jeśli byłby oparty na tych samych okolicznościach. Sąd Apelacyjny w Krakowie zauważył bowiem, że przepis dotyczący odrzucania pozwu posługuje się pojęciem „stan sprawy w toku”, natomiast jeśli postępowanie o zabezpieczenie wszczęte jest przed wytoczeniem powództwa, to nie ma mowy o „stanie sprawy w toku”. Dopiero z doręczeniem odpisu pozwu stronie przeciwnej ma miejsce stan sprawy w toku. Na tę kwestię zwrócono uwagę w szeregu orzeczeń. Co bada sąd Sąd odwoławczy zwrócił uwagę, że w postępowaniu zabezpieczającym badane są pewne zagadnienia związane z istotą sporu w sprawie. Nie oznacza to jednak, że w tym postępowaniu ma miejsce rozpoznanie sprawy jako takiej. Z tego więc względu, nie ma podstaw do odrzucenia wniosku o zabezpieczenie z powołaniem się na przepis art. 199 § 1 pkt 2 Odmienna interpretacja tego przepisu byłaby bowiem sprzeczna z istotą postępowania zabezpieczającego. Zatem, zarzut podniesiony przez obowiązaną nie był zasadny. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z r., V AGz 480/18, LEX nr 2530620. Wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego może zawierać oświadczenie o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego. W braku takiego oświadczenia, opłatę ustala się w wysokości odpowiadającej stawce minimalnej, chyba że okoliczności określone w § 15 ust. 3 przemawiają za innym jej
Tytuł: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z 2013-09-05 Data orzeczenia: 5 września 2013 Data publikacji: 27 czerwca 2018 Data uprawomocnienia: 5 września 2013 Sąd: Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział: I Wydział Cywilny Przewodniczący: Adam Jewgraf Sędziowie: Grażyna Matuszek Sławomir Jurkowicz Hasła tematyczne: Koszty Procesowe Podstawa prawna: art. 745 Teza: Na koszty postępowania zabezpieczającego składać się mogą koszty udzielenia zabezpieczenia, które w normalnym trybie udzielenia zabezpieczenia (art. 730-757 winny zostać zasądzone w orzeczeniu kończącym sprawę oraz koszty wykonania zabezpieczenia, które obejmować mogą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika (należne komornikowi opłaty i wydatki) orz koszty związane z działaniem pełnomocnika i samej strony. Sygn. akt I ACz 1653/13 POSTANOWIENIE Dnia 5 września 2013 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie: Przewodniczący Sędzia SA: Adam Jewgraf (spr.) Sędzia SA: Sędzia SA: Grażyna Matuszek Sławomir Jurkowicz po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym we Wrocławiu sprawy z powództwa: R. B. przeciwko: (...) w R. o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt VI GNc 95/13 p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie w pkt 2 i w tym zakresie sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Opolu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego. UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Opolu uwzględniając w części wniosek powoda o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę zł stanowiącą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika, obejmującą opłatę i wydatki, ustalone postanowieniem komornika (pkt 1 postanowienia). W pozostałym zakresie, tj. zasądzenia kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 900 zł, Sąd Okręgowy wniosek oddalił (pkt 2 postanowieni) wskazując. iż przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia r. w sprawie opłat za czynności adwokackie nie określają wysokości ani zasad ustalania wysokości wynagrodzenia za czynności pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym – a zatem czynność taka jak złożenie przez pełnomocnika wniosku o wykonanie zabezpieczenia nie podlega odrębnemu wynagrodzeniu. W ocenie Sądu zawarte w przepisie art. 745 § 1 kpc unormowanie, zgodnie z którym o kosztach postępowania zabezpieczającego orzeka sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, tj. orzeczeniu wydanym w postępowaniu rozpoznawczym, przemawia również za tym, że koszty postępowania zabezpieczającego związane z wydaniem postanowienia, jak i jego wykonaniem, stanowią składnik kosztów postępowania rozpoznawczego, co przemawia przeciwko ustaleniu odrębnego wynagrodzenia pełnomocnika za czynności związane z wykonaniem postanowienia zabezpieczającego. Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem powód w części, tj. co do pkt 2 oddalającego wniosek w zakresie zasądzenia kosztów zastępstwa radcowskiego w postępowaniu zabezpieczającym. Zarzucając naruszenie przepisów postępowania a to art. 745 § 1 i 2 kpc poprzez błędne przyjęcie, iż stronie nie przysługuje oddzielne wynagrodzenie związane z działaniem pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym, art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc oraz przepisów rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wnosił o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasadzenie na jego rzecz kwoty 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zabezpieczającym. Sąd Apelacyjny zważył, co następuje: Zażalenie jest uzasadnione. Nie sposób zaaprobować poglądu Sądu Okręgowego, by sam brak w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszonych przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, określenia wysokości stawki minimalnej za czynności w postępowaniu zabezpieczającym decydować miało nieistnieniu podstaw do przyznania i określenia kosztów związanych z działaniem pełnomocnika (radcy prawnego) w tymże postępowaniu. Po pierwsze bowiem o przyznaniu tego rodzaju kosztów decydują przepisy proceduralne zawarte w ustawie Kodeks postępowania cywilnego. Po wtóre przyjąć należy, iż przewidując możliwość nieokreślenia w rozporządzeniu stawek minimalnych we wszelkiego rodzaju sprawach, prawodawca zawarł w § 5 cyt. rozporządzenia regulację pozwalającą na ustalenie stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych przez przyjęcie za ich podstawę stawek w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. Istnienie tego rodzaju regulacji wyklucza zatem przyjęcie tezy, iżby brak określenia w rozporządzeniu stawki za konkretna czynność radcy prawnego, jako celowy zabieg ustawodawcy, wykluczał jej ustalenie, o ile za daną czynność opłata przynależy. Nie można zgodzić się także z poglądem Sądu meriti, że czynności pełnomocnika podejmowane w toku postępowania zabezpieczającego stanowią jedynie działania podejmowane w celu dochodzenia roszczenia i ich koszt zawarty jest już w wynagrodzeniu zasądzonym w orzeczeniu zapadłym w postępowaniu rozpoznawczym. Wskazać w tym miejscu należy, iż wprawdzie postępowanie zabezpieczające ma charakter postępowania pomocniczego w stosunku do postępowania rozpoznawczego oraz egzekucyjnego, to jednak cechuje je samodzielność funkcjonalna i strukturalna. Samodzielność funkcjonalna wyraża się w odrębności funkcji tego postępowania, które polega na udzieleniu ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Odrębność strukturalna znajduje zaś odzwierciedlenie w tym, że postępowanie zabezpieczające, choć z reguły toczy się w ramach postępowania rozpoznawczego, jest postępowaniem w pełni odrębnym od niego. Znajduje to przy tym wyraz w systematyce Kodeksu postępowania cywilnego, wprowadzonej ustawą z dnia 02 lipca 2004 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1804), zgodne z którym postępowanie zabezpieczające normowane jest w wyodrębnionej części drugiej Kodeksu. Okoliczność owa nie może pozostawać bez znaczenia dla wykładni przepisów o postępowaniu zabezpieczającym, którego obecnie nie należy wiązać wyłącznie z egzekucją a przy tym niewątpliwie jego zadania wykraczają poza zapewnienie wykonalności przyszłego merytorycznego orzeczenia w sprawie. Nie można również nie dostrzegać specyfiki zabezpieczenia wykonywanego na podstawie nakazu zapłaty. Zgodnie z norma art. 492 § 1 kpc nakaz zapłaty z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Orzeczenie to stanowi, inny niż postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, tytuł do zabezpieczenia roszczeń powstający z ustawy bez odrębnego wniosku strony, a przy tym jego wydanie nie przesądza czy koszty zabezpieczenia w ogóle powstaną i w jakiej wysokości. Kwestia skorzystania z możliwości wykonania zabezpieczenia pozostawiona jest samej stronie, która w tym celu złożyć musi do komornika odrębny wniosek podlegający opłacie, a nadto dokonać określenia sposobu zabezpieczenia. Dodać trzeba, że zakres rozstrzygnięcia w nakazie zapłaty jest ściśle określony w art. 491 § 1 kpc, obejmujący zaspokojenie roszczenia w całości wraz z kosztami. Trudno przyjmować zatem by koszty owe obejmować miały także koszty postępowania zabezpieczającego, szeroko rozumiane, a więc obejmujące i koszty wynagrodzenia pełnomocnika związane z wykonaniem zabezpieczenia, skoro na tym etapie postępowania powód nie posiada jeszcze wiedzy co do tego, czy postępowanie zabezpieczające w ogóle będzie przeprowadzone. Przy uwzględnieniu uwag powyższych przyjąć należy, że na koszty postępowania zabezpieczającego składać się mogą koszty udzielenia zabezpieczenia, które w normalnym trybie udzielenia zabezpieczenia (art. 730 – 757 kpc) winny zostać zasądzone w orzeczeniu kończącym sprawę oraz koszty wykonania zabezpieczenia, które obejmować mogą koszty wykonania zabezpieczenia przez komornika (należne komornikowi opłaty i wydatki) oraz koszty związane z działaniem pełnomocnika i działaniem samej strony. Za przyjęciem, iż stronie należy się zwrot wynagrodzenia adwokackiego związanego z wykonaniem zabezpieczenia w sprawie, w której nakaz zapłaty jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie, a zabezpieczenia dokonano na podstawie tego nakazu, prócz ogólnych reguł wynikających z art. 745 § 1 zdanie drugie kpc oraz art. 98 kpc, przemawiają pośrednio uregulowania zawarte w rozporządzeniu w sprawie opłat za czynności radców prawnych(…) Wedle § 1 rozporządzenia określa opłaty za czynności radców prawnych przed organami wymiaru sprawiedliwości. Złożenie wniosku o wszczęcie postępowania o wykonanie zabezpieczenia, którego podstawę stanowi nieprawomocny nakaz zapłaty będący tytułem zabezpieczenia (art. 492 § 2 kpc), wymagającego odrębnej opłaty i wskazania sposobu zabezpieczenia przewidzianego dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, w ocenie Sądu Apelacyjnego jest odrębna czynnością od czynności w samym postępowaniu nakazowym, podejmowaną nadto przed innym niż sąd organem, tj. komornikiem. To zaś przemawia za przyjęciem powstania odrębnych kosztów zastępstwa prawnego. Przykładem potwierdzającym owa tezę może być sytuacja, gdy powód korzysta z pomocy zawodowego pełnomocnika dopiero po wydaniu nakazu zapłaty, na etapie wykonania zabezpieczenia. Trudno byłoby wówczas przyjmować, aby koszty związane z działaniem pełnomocnika (nieuczestniczącego w postępowaniu rozpoznawczym) objęte zostały uprzednim rozstrzygnięciem o kosztach zawartym w nakazie zapłaty. Nie sposób przy tym zakładać by owe koszty ujęte miały zostać w rozstrzygnięciu o kosztach zapadającym w dalszym, odrębnym, postępowaniu egzekucyjnym, ponieważ nie w każdej sytuacji musi dochodzić do wszczęcia i przeprowadzenia przez powoda-wierzyciela postępowania egzekucyjnego. Dodatkowego argumentu dostarcza nadto uregulowanie zawarte w zdaniu ostatnim art. 745 § 2 kpc, według którego wniosek o przyznanie kosztów zgłosić może również uprawniony, który nie wytoczył sprawy w terminie wyznaczonym przez sąd, jeżeli niewytoczenie powództwa nastąpiło z tej przyczyny, iż dłużnika zaspokoił jego roszczenie. Koszty te niewątpliwie obejmować mogą koszty związane z działaniem pełnomocnika przy udzieleniu zabezpieczenia przedprocesowego. Reasumując, Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym zażalenie nie podzielając poglądu wyrażonego w postanowieniu Sądu Apelacyjnego z dnia r., sygn. akt I ACz 716/13, stoi na stanowisku, że koszty związane z podejmowaniem czynności przez pełnomocnika przy wykonywaniu zabezpieczenia, gdy tytułem zabezpieczenia jest nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym (art. 492 § 2 kpc) nie są objęte rozstrzygnięciem o kosztach zawartym w nakazie zapłaty. W konsekwencji, jeżeli zostały przez powoda zgłoszone winien o nich sąd rozstrzygnąć zgodnie z regułą z art. 745 § 1 kpc przy uwzględnieniu zasady kosztów niezbędnych i celowych a także ustalenia odpowiedzialności za wynik postępowania (art. 98 – 110 kpc). Wysokość natomiast tych kosztów powinna zostać ustalona według wskazań z § 5 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, czyli według stawki w sprawie o najbardziej zbliżonym rodzaju. Oddalając wniosek powoda o zasądzenie kosztów pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym, przy błędnym założeniu braku istnienia podstaw prawnych, Sąd Okręgowy w istocie uchylił się od rozstrzygnięcia o nich według zasad z art. 745 § 1 kpc, nie rozpoznając tym samym istoty sprawy. Z tej przyczyny, kierując się także potrzebą zachowania zasady dwuinstancyjności merytorycznej dla obu stron postępowanie, na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc, orzeczono jak na wstępie. bp
pKGoiP.
  • g6e6i06z1f.pages.dev/37
  • g6e6i06z1f.pages.dev/282
  • g6e6i06z1f.pages.dev/126
  • g6e6i06z1f.pages.dev/303
  • g6e6i06z1f.pages.dev/80
  • g6e6i06z1f.pages.dev/278
  • g6e6i06z1f.pages.dev/399
  • g6e6i06z1f.pages.dev/328
  • g6e6i06z1f.pages.dev/178

    • wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego